Šetnja kroz živi vremeplov Sofije (Foto)

SOFIJA je savremeni grad koji je utemeljen još u preistoriji na raskrsnici puteva koji povezuju Jadran i srednju Evropu s Crnim i Egejskim morem i dalje sa Bliskim istokom. Zahvaljujući dobroj urbanističkoj politici, u današnju modernu bugarsku prestonicu skladno su uklopljeni spomenici mnogih civilizacija koje su ovde živele, što šetnju po centru grada čini izuzetno zanimljivom.

Atrakcija urbanističkog vremeplova su ostaci antičke Serdike otkriveni prilikom izgradnje metroa, koji su zaštićeni i prezentovani u ogromnim podzemnim holovima, natkrivenim prozirnim kupolama. Tako možete da hodate centralnim ulicama rimske Serdike iz 3. veka pod zemljom i da jednostavnim podizanjem pogleda ka providnom krovu preskočite skoro dva milenijuma i posmatrate monumentalna dela ruskih carskih arhitekata s početka 20. veka. Ili moderne stakleno-metalne poslovne zgrade i statuu Sofije, novi gradski simbol u liku mlade žene na čijoj ruci stoji sova, simbol mudrosti.

Srednjovekovni simbol grada, crvena katedrala Svete Sofije nije zaboravljena, naprotiv, osavremenjena je proširenjem kripte i pretvaranjem prostora ispod nje u arheološki muzej Serdike. Njena nekadašnja veličina je daleko prevaziđena obližnjom velelepnom Crkvom Aleksandra Nevskog, belim hramom čije kupole blistaju od zlata. Pošto je carska Rusija 1878. konačno oslobodila Sofiju, ona je podigla ovu crkvu u čast 200.000 ruskih i bugarskih vojnika koji su dali živote za oslobođenje Bugarske.

Od hrama Aleksandra Nevskog započinje nestvarno čist pločnik od žutih cigala koji označava srce grada i povezuje zgrade u kojima su smeštene najvažnije bugarske državne institucije. Čak i između njih nailazi se na urbanistički vremeplov: ako zavirite u unutrašnje dvorište neoklasicističke palate gde je sad smešten hotel "Šeraton" ugledaćete ranohrišćansku rotondu, kružnu crkvu iz doba poznog Rima posvećenu Svetom Georgiju, a kraj nje ostatke palate Konstantina Velikog.

S kraja žutog pločnika vide se kupole jednog od najpopularnijih bugarskih hramova Crkve Svete nedelje gde su izložene mošti svetog srpskog kralja Milutina Nemanjića pred kojima neprestano stoji red poklonika. Sofijski vremeplov se može doživeti čak i hodajući od tog hrama ka stanici metroa, jer je u podzemnim prolazu ispod najveće i najprometnije raskrsnice sačuvana srednjovekovna crkvica Svete Petke, a kraj nje veliki restaurisani lokalitet s ulicama i zgradama Serdike.

RASKRSNICA

Najstariji poznati naziv Sofije je helensko Serdonopolis, po plemenu Serdi, koje je tu živelo.

Rimljani su ga letinizovali Serdensium - "grad na sredini", što je skraćeno u Serdika. Bugari su grad imenovali u Sredec - "sredograd", a u 14. veku je nazvan Sofija, po katedrali Svete Sofije - Božanske mudrosti koja je dominirala tadašnjim pejzažom.

Zabranjeno preuzimanje fotografija bez saglasnosti redakcije "Večernjih Novosti"