Mak Dizdar: Ljeljeni

Bilo mi je krivo što ne odgonetnuše jezika kojim bi mogli razgovarati sa stablima u šumi (Njima Ljudima) Pa donesoše ognjeve i spališe šumu do korijena te iz nje izletješe vitorozi ljeljeni u trku (I rastrkaše se na sve četiri strane) Gonili su ih bezdušno u hajci što je rasla ali se oni posakrivaše vješto u iskrslo kamenje (Koje ni vatra ne mogaše da opepeli) Tu se utisućiše i mladi sad uporno čekaju da nova šuma naraste i da se ponovo nasele (U ono okrilje iz