Rušena, paljena, zapuštana, ali i ponovo obnavljana: Priča o biseru srpske kulturne baštine – Beloj crkvi Karanskoj

Nalazi se u selu, po kome i nosi ime, Karanu a posvećena je Blagoveštenju. Crkva je podigao župan Petar Brajan u vreme cara Dušana. U svojoj istoriji je rušena, paljena, zapuštana ali se ponovo obnavljala. Nalazi se u najlplodnijoj dolini užičkog kraja, koju su Srbi je posebno naseljavali u 18. i 19. veku. Više Srba je bilo u Lužničkoj dolini, nazvanoj po reci Lužnici koja kroz nju protiče, nego u samom Užicu koje je do 1862. bilo turski grad. U Karanu su bile tri