Zvuk vode koja otiče
Danas 12.04.2021 | Piše: Tanja Stupar Trifunović
Arhipelag magazin Ana je sjedila na dvosjedu i začarano zurila u televizor. U jednom trenutku je prestala da sluša riječi, samo su se smjenjivale slike. Prizori golog užasa. Ona je plakala. To nije prestajalo. Te slike. I zavijanje sirene hitne pomoći koja se jedina probijala kroz udaljeni i zagubljeni zvuk života. Protezalo se u beskraj.
Ana, drmao ju je muž za rame, Ana. Ali ona nije mogla da se probudi iz svog strašnog sna. Iz otkrovenja da je svijet, skupa s njom, potonuo u besmisao. Najednom je otkrila da više ne zna da pliva po ovoj stvarnosti, da joj je sve ono što je mislila da zna nepovratno iscurilo kroz prste. Prožimala ju je neizdrživa nemoć. To osipanje svijeta u neke iskrivljene i bolne fragmente projektovane u televizijske slike bestijalnosti i bola, to je čovjek lišen čovjeka.
