Grad u vremenu i sećanjima

Jedno su nastali vođeni piščevim načelom „Ja u istoriji“. U njima pisac izlaže oblike svog učešća u istoriji, šta je i kad rekao ili učinio, kao i kakve je to posledice imalo. Kao totalni pripovedač, posle jedne okončane istorijske epohe, memoarista se javlja ne samo kao akter, najčešće nepogrešivi, nego i kao tumač istorije u kojoj je učestvovao i u kojoj je ostavio trag. To ja u živom odnosu sa istorijom proističe iz piščevog uverenja da je on sam istorijska