Hipnoza jedne ljubavi

Romeo, pederu! (Julija) Prolog: ČEŽNJA Samotni sati još jedne besane noći... Nesanica ga, polako, odvaja od jave... Kroz prozor, mesečev srebrni vez opšiva poslednje jesenje sate, a on ih ispraća sa slatkom nadeždom sve slušajuć'... ... Kako jauče vetar kroz puste poljane naše, i guste slojeve magle u vlažni valja do... Sa krikom uzleće gavran i kruži nam nad glavom, mutno je nebo svo... Sneni pogled mu besciljno bludi po beskraju zaludnih