“Može za dva, može za tri, a može i do samog kraja”: Nemanja Bjelica, dečko iz bloka, otelotvorenje drskosti srpske košarke

Foto: Profimedia Tu negde između zgrada, okružen visokom žicom ponekad ali češće nije, sa metalnom mrežicom od čijeg dodira sa loptom ne postoji reskiji, ni lepši zvuk, ušuškan je košarkaški teren. Od bele zore na njemu neko šutira. Klinci što skoro sa kolena pokušavaju samo da nabace loptu na obruč, smenski radnici u majicama na brtele, što su vezali dva slobodna dana, bivši košarkaši kojima je malo falilo – skoro kao podgoričkim taksistima da budu Dejo – i oni