Pismo Željka Hubača leskovačkoj publici

Oblici njihovog serioznog bavljenja sobom su različiti, ali se u suštini svode na edukaciju i što efikasniji put do onoga što je u teatru najvažnije – pozorišne predstave. Pokazalo se da ozbiljnost odnosa prema tradiciji podrazumeva i poseban odnos prema mladim stvaraocima. Tako je posvećenost mladima rezultirala vrednim estetskim pomacima u teatrima Nemačke (izuzetan primer je, recimo, Dojčes teatar), Velike Britanije, Austrije, Švedske, Poljske, Češke, a u Rusiji