Umesto da ih šaljem u školu, sahranjujem ih: Sahranjena braća koja su se utopila u jezeru Očaga - krici majke odjekivali grobljem

Grobljem su odjekivali očajni krici majke Dragane koja je, kako kaže, svoje sinove, umesto da vodi u školu - sahranjuje. Dva bela kovčega, dva bela krsta za dva mala anđela. Kao što su uvek u životu, rođena braća su i sada, zajedno spuštena u istu raku, da joj sinovi, kako kaže majka, i "na nebu ne ispuštaju jedan drugom ručicu". Starijeg su obukli u odelo koje su pripremili za polazak u prvi razred osnovne škole, dok je očuh Kristijan obojici kupio ono što su