Autorski film u slavu Dostojevskog: Kritika čistog uma
Danas 26.11.2020 | Piše: Srđan Vučinić
Surovi talenat Dostojevskog najveću snagu zadobija u agonu, u dramskom sukobu njegovih likova – i čini se da svaki od njegovih velikih romana svoj klimaks dostiže upravo u ovim dijaloškim scenama koje su, u isti mah, i mnogo više od uobičajenih dijaloga.
Sukobljeni antagonisti prevladavaju konvencionalne dramske okvire, postajući jedan drugome dželati i žrtve, iscelitelji i dušmani, satanski ili serafimski dvojnici, iskrivljena ogledala ili govor vlastitog nesvesnog. Smerdjakov i Ivan Karamazov, Miškin i Rogožin, Raskoljnikov i Svidrigajlov, Kirilov i Stavrogin, Trusocki i Veljčanjinov… – svi ovi takmaci kao da stupaju na scenu Dostojevskog ne bi li „pojeli“ jedan drugog, ukidajući barijere između ti i ja, dovodeći
