Peter handke: "Umor od samoće"

Foto G. Čvorović U detinjstvu, tokom dugog perioda studija, pa još i u godinama prvih ljubavi, upravo tada. Za vreme božićne mise dete je uvek sedelo među svojom porodicom, u seoskoj crkvi prepunoj ljudi, zaslepljujuće osvetljenoj, koja je sva odjekivala od poznatih božićnih pesama, okruženo mirisom tkanine i voska, a umor ga je pritiskao sa žestinom patnje. Kao što bolesti nazivaju "ružnim", ili "zloćudnim", i taj umor bio je jedna ružna i zloćudna patnja;