Ko ne hrani svoju vojsku, hraniće tuđu

Tu činjenicu su Srbi shvatili još 1804. godine, otpočinjanjem borbe za oslobođenje. Nabavljanje oružja i municije iz inostranstva bilo je puno teškoća, pa se pokazala kao nužnost proizvodnja sopstvenog oružja. Zbog kvarova oružja i potrebe da se ono popravi, već od 1836. u Kragujevcu je postojao Arsenal za opravku ručnog oružja, koji već 1847. godine postaje fabrika za „Vojnu spremu”, koja proizvodi oružje. Naredne, 1848. godine, u Beogradu se otvara Topolivnica,