Blasfemične ironije
Radar pre 1 sat | Ivan Medenica
U adaptaciji Davida Jakovljevića i scenskoj zamisli Aleksandra Popovskog, Čehovljevi tekstovi u komadu „Muška suza“ grade jedinstven, detaljno analizirani svet, metaforički izraz ljudske sudbine doživljene i shvaćene kao oštra groteska i snažni apsurd
Šezdesetih godina prošlog veka rumunski pozorišni i filmski reditelj Lusijan Pintilije, koji je kasnije emigrirao u Francusku, među prvima je vrlo živopisno, upečatljivo, imanentno scenskim sredstvima otelotvorio i tako potvrdio tvrdnju nekih kritičara da je pozorište Čehova bilo, više od pola veka ranije, anticipacija teatra apsurda Beketa i Joneska. Pintilije je to uradio ikonografskim povezivanjem likova Ljubov Andrejevne iz Višnjika i Vini iz Srećnih dana
