Eshil, brbljanje u vožnji i analiza rizika
Talas pre 20 dana | Milan M. Ćirković
Eshil, brbljanje u vožnji i analiza rizika Photo:DALL·E Ko, prijatelji, jednom jada okusi, Taj zna, kad hukne bura nesreće, Da ljudi onda od sveg lako strahuju; No duva l’ vetar blago, tad se uzdaju Ta ista sreća da će svagda duvati… Eshil, Persijanci (472. pre n.e.) Reči carice Atose (u odličnom prevodu Miloša N.
Đurića) upućene horu persijskih staraca na početku drugog čina najstarije sačuvane drame u istoriji čovečanstva odslikavaju prirodno ponašanje ljudskog uma – proizvoda miliona godina biološke evolucije – u suočavanju sa velikim nesrećama i katastrofama. U periodima sreće, prosperiteta i mira, ljudi teže da imaju optimističke poglede na stvarnost; nasuprot tome, nakon velikih nesreća padaju u neopravdani pesimizam, strah i beznađe. I jedna i druga reakcija koju
