Bele ruže na cesti spasa i smrti
Radar pre 5 sati | Veran Matić
Sve češće vidim, slušam, osećam i tugu i gnev – istovremeno. Naročito kada sam u Hrvatskoj. Više zbog onog što se danas događa nego zbog onog što se ranije dogodilo. Ne zato što ne tugujemo zbog onog što se dogodilo 1991–1995. nego zato što se mnogima čini da ovo što se danas događa objedinjuje sva zla koja su Srbi u Hrvatskoj iskusili u 20. veku i što i njihovu budućnost, budućnost Hrvatske, Srbije i mira u regiji čini uznemiravajuće nesigurnom
U Srbiji su narativi vezani za komemoracije često preplavljeni preterivanjima, dnevnom politikom, predizbornom atmosferom i partijskim prisvajanjem žrtava. Istovremeno, izostaje briga za one koji su i dalje među nama – diskriminisani na različite načine, bez tačne statistike, bez napora da se prebroje, imenuju (s izuzetkom napora Veritasa) da se nestali pronađu i identifikuju. U Hrvatskoj, Srpsko narodno vijeće, zajedno sa drugim srpskim organizacijama i
