Budnost

U Parizu klimava kula Sen Žak Slična suncokretu Ponekad udara čelom o Senu i njena senka klizi neprimetno među remorkerima U tom trenutku na vrhovima prstiju u mom snu Krećem prema sobi gde ležim ispružen I potpaljujem je Da ništa ne bude od one saglasnosti što mi je iznudiše Nameštaj onda ustupa mesto životinjama iste veličine koje me braski posmatraju Lavovi u čijim grivama dogorevaju stolice Ajkule sa čijim se belim trbusima stapa posljednji drhtaj čaršava U