Glumac s licem boksera: Belmondo je umeo da se smeje i znao kako se umire
RTS 08.09.2021
Kada se pojavio na velikom platnu, Žan Pol Belmondo bio je tipičan predstavnik poratne generacije koja je svom silinom svoje mladosti uletela u svet mogućnosti koji se pred njom otvarao. Pariz im je pripadao, njegove ulice, bulevari, kafei i džez klubovi na Sen Žermenu i Monparnasu, iz kojih se noć nastavljala u zadimljenim stanovima u kojima se do jutra raspravljalo o tome kako promeniti svet. Film koji je obeležio njegov život i karijeru bio je Godarov „Do poslednjeg daha“. U njemu je postao onaj kul tip
„To je priča o tipu koji je zaljubljen u devojku, koji ukrade kola da bi se našao s njom i usput ubije policajca. Na kraju umire ili ubija devojku, videćemo". Tako je dvadesetosmogodišnji Žan Lik Godar 1959. godine opisao tri godine mlađem Žan Pol Belmondu radnju svog prvog igranog filma koji se spremao da snimi, ponudivši mu glavnu ulogu. Belmondo, koji tek što se vratio iz vojske, nakon nekoliko meseci provedenih u Alžiru gde je u toku bio rat, bio je mladi
