Anatomija avangardnih perspektiva: Apologija duha
Novi magazin pre 6 dana | Novi magazin
Već smo ustanovili da avangardnim nazivamo jednu vrstu mehanizma, iskoraka u bilo kojoj sferi ljudskog delovanja. Taj iskorak ne ide nužno pravolinijski, odnosno način na koji subjekat može da pravi korak dalje nekad upravo jeste da deluje dekadentno ili negacijski. Bilo socijalno, ideološki, stvaralački ili kroz neku drugu vrstu izraza. Drugim rečima, u situaciji kada postoji neka vrsta propisane norme koja samim tim nameće izvesnu obavezu da se deluje na predefinisani način, subjekat bira da u skladu sa
Prosvetiteljski pokret donosi naglašavanje logike, naučnog okvira i skepticizma. Nasuprot njemu romantičarski princip deluje negacijski po razum i njegove fundamentalne karakteristike. Težnja u čijem pravcu deluju romantičari jeste okretanje od racionalnog čoveka, poklonika nauke i reda, gde kao kontrast njemu stoji umetnik, genije koji svojim imaginativnim kapacitetima otkriva nove, do tad neistražene terene. Kao što Šopenhauer vidi istoriju kao antitezu poeziji,
