Sebi sam bila i kazna i sud, ali sama sam birala put?: Kritika filma „Izgubljena kćerka“
City magazine 06.01.2022
Krećemo sa boka – nedavno je, a povodom izlaska nove serije nastale na osnovu romana mu, i kod nas često prevođeni Harlan Koben, pisac misterija sredine puta i srednjačkih ambicija i dometa, izneo sud da su ponajbolje one adaptacije (filmske ili serijske) u kojima autori odstupe od izvora, odnosno, od knjiškog nadahnuća.
Ovde se hitro da napraviti kopča sa temom ove kritike, a, kanda, i sa suštinom izbora za kojima je posegnula glumica Megi Džilenhol u slučaju svog rediteljskog prvenca – filma Izgubljena kćerka (The Lost Daughter), koji je pre nekoliko dana postao i šire dostupan, a nakon nekoliko meseci punih kritičarskih hvalospeva, počev još od svetske premijere na viđenom Venecijanskom filmskom festivalu. Ovako – Megi Džilenhol je, nasuprot onome što gorepominjani Koben sada
