Kroz pletenja radost i vezenja tugu: Iz rukopisa nove verzije poeme Kalopera Pera

Foto A. Stanković I Od iskoni rane kroz kasnija doba, Ogranuli tu su iz mitskoga sloja sa zaborav-polja, kroz cvet zaboravak, i kornjače, baje, prstalije, kola, i kuka do kuke, i mističan šarak. Da ogreje Milost, a odbije zlo se, sa vez-nadahnuća isprečio rog se. II Na kraljevskom dvoru, gde Jelena2 zbrinu za vezilje školu, tu grozdom se sjati sirotinja ženska da krasi i zlati skupocena platna, uz platnen-tišinu u platnena polja da upliće žice; sa svilenom pažnjom