Tišina jednog čoveka i simfonija jednog grada

To je metafizički čin. Kao da Platonova ideja pravednog grada, one zamišljene utopije u kojoj su muzika, vrlina i harmonija jedno, postaje stvarna – ovdje, na raskrsnici između dvije zore. Iako će na terenu trčati jedanaest momaka, pravi koraci odjekuju dublje. To su godine, decenije, generacije koje su čekale da ih neko prepozna ne po prezimenu, nego po snu. Ovo je priča o jednom čovjeku. Čovjeku koji nije vikao. Jer nije morao. Čovjeku koji je znao da je prava