Kome je (još) potrebna muzika
RTS 14.07.2019
Nekada su kompozitori, poput Hajdna, Baha, Mendelsona ili Šumana, bili potrebni društvu svoga vremena, bilo u duhovnoj funkciji (kao stvaraoci muzike za crkvena bogosluženja), bilo u onoj profanijoj (kao stvaraoci zvučnih kulisa po salonima). Bez obzira na (košarkaškom terminologijom izraženo) dosegnut koeficijent uspešnosti (čitaj: materijalne situiranosti) oni su bili uvažavani od strane društva i države. Smatrani su, to je neupitno, elitom.
Činjenica da je Johan Sebastijan, kao crkveni kantor i proizvođač bezbrojnih kantata koje su iz nedelje u nedelju bile izvođene po kapelama koje je trenutno opsluživao, te samim tim bio „potreban“ svom društvu – govori samo o jednom: o funkcionalnoj ulozi takve muzike u društvu. Svojom je funkcijom njegova muzika odgovarala potrebama vremena, i ona nije bila ništa više do (puko) korisna. Bila je deo ambijenta, pa čak i sam taj ambijent. U doba prevlasti crkve, kada
