Lektira za ovu nedelju
Nova 16.11.2021 | Autor:Vladislava Gordić
Ivančica Đerić, „Tamo na nebu jedu svoj kupus“, Rende, 2021. i Dejan Vukićević, „Privatna antologija“, Srpska književna zadruga, 2021. „Tamo na nebu jedu svoj kupus“ „Svijet je bašta tašta, svijet je kao rana“ Treća knjiga poezije Ivančice Đerić kao da deli njen svet i naše vreme na nespojive koordinate.
Iako rimovana i pevljiva, lepršava i neretko izbrazdana refrenima, svaka pesma u zbirci „Tamo na nebu jedu svoj kupus“ peva o smrti, o nestanku nekog dragog i nečeg važnog. Poezija u kojoj ima i štakora, i crnih zastava, neba i mora (kojima, nimalo idilično, prete sateliti i zagađenja), i Primoštena i Marbelje, dezorijentiše nas dok stojimo između dve naoko poznate kote: između tehnološke sadašnjosti i moćnih sila s jedne strane, i voljene a neizdržive prošlosti
