Sergei Dovlatov: Nekada smo živeli u brdima

Nekada smo živeli u brdima. Stada ovaca pokrivala su procvetale padine. Potoci – brzi, zapenušani, beli, kao nož i bes – izvijali su se oko teških, mokrih stena. Sunce se topilo na snažnim jermenskim potiljcima. U žbunju su lutale senke, plašeći oprezne. Prolazile su godine, svalivši na pleća teret istopljenog sunca, hladeći se lokalnim novinama, usporavajući korak da bi kupile sladoled. Prolazile su godine… Nekada smo živeli u brdima. Sada naseljavamo stanove… *