Kad je mirisao bagrem
Jug press 22.09.2021
LESKOVAC Iznad klupica boje žada, blizu crkvenog plota, te nedovoljne barijere koju u cugu preskaču komšijska deca i pacovi sa repovima od zaraze, kraj česme koja olakšava život u danima pakla, zadnjih, ko zna koliko godina, sa postojanom rešenošću da istraje, diže se, nervozno i čvorovnato, bagremovo drvo.
Slučaj ili volja umnih ljudi, odluči da ono raste baš unutar onog hekstagona ispucalih dasaka, koje već dosta dugo služe za odmor u hladovini starog drveta. Nedaleko odatle, kada se koracima meri svet prema istoku, stoji četrvrtasta, sedefna, kapija crkve. Kitnjastih uglova starih arhitekata, na kojima svoje lake kosti odmaraju golubovi boje stasalog grožđa, ona nadgleda popločani plato koji je razdvaja od bagrema, nepravilno, razbacano, ali postojano. Tu borave
