Biciklom kroz vojvodinu: Vlajkovac (2) Između carskog konaka i zapuštene stanice: Priča o selu sa više prošlosti nego budućnosti“
Dnevnik pre 6 sati
Nakon obilaska zapuštenog Dvorca Bisingen o kojem sam pisao prošle nedelje u prodavnici sam kupio pogačice sa čvarcima, jogurt i paštetu i u slast ih pojeo sedeći na jednog pijačnih tezgi preko puta Rumunske pravoslavne crkve u Vlajkovcu.
Vlajkovac se prvi put pominje 1597. godine kao posed sibinjskog kneza, sa stanovnicima srpske narodnosti. U 16. veku naziv sela je Vlajkovac (Vlajkoc), Temesvajkócz postaje 1911. a od 1922. ponovo Vlajkovac i tako do danas. Godine 1716. Vlajkovac je dodeljen Vršačkom srezu. Godinu dana kasnije ovde su bile 22 kuće. Za vreme episkopa Maksima Nestorovića (1728-1738) podignuta je crkva brvnara. Doseljavanjem sibinjskih Rumuna (1738) naselje je povećano. Tako dok je
